ข่าว - กิจกรรมสนุกสนานของทีม Yuhuang Fastener ที่อุทยานนิเวศวิทยาทะเลสาบซงซาน

ทุกคนในโรงงานผลิตตัวยึด Dongguan Yuhuang ต่างยุ่งวุ่นวายอย่างมาก – กำลังผลิตสินค้าอยู่สกรู, ถั่ว และสลักเกลียว เพื่อผู้ค้าส่งของเรา และตรวจสอบสินค้าแต่ละชิ้นอย่างเข้มงวดเพื่อให้แน่ใจว่าได้มาตรฐาน ดังนั้นเมื่อเจ้านายบอกว่าเราจะจัดทีมไปเที่ยวอุทยานนิเวศวิทยาทะเลสาบซงซาน พนักงานเกือบทั้งโรงงานก็พากันโห่ร้องด้วยความดีใจ! แม้แต่คุณถังที่หมกมุ่นอยู่กับการผลิตก็ยังดีใจสกรูปิดผนึกเขาวางงานลงแล้วก็โห่ร้องด้วยความดีใจ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง – มันวุ่นวายไปหมด แต่เป็นความวุ่นวายที่ดีนะ

1. เริ่มต้นเช้าวันใหม่ที่ประตูทางเข้าสวนสาธารณะ: กาแฟในมือ และเสียงหัวเราะสนุกสนาน

พวกเรานัดเจอกันแต่เช้าที่ทางเข้าสวนสาธารณะ—คุณรู้ไหม สวนสาธารณะที่มีอาคารสไตล์เก่าๆ และโคมไฟสีแดงแขวนอยู่น่ะ? ครึ่งหนึ่งของทีมยังคงถือแก้วกาแฟอยู่ (บางคนถึงกับพกกระติกน้ำร้อนมาด้วย ฉลาดมาก) ส่วนอีกครึ่งก็กำลังแซวกันอยู่แล้ว คุณหลี่จากฝ่ายประกอบชิ้นส่วนแซวเสี่ยวหวางเรื่อง “แพ้แน่นอน” ในเกมที่จะถึงนี้ และเสี่ยวหวางก็หัวเราะแล้วชูแบนเนอร์ของบริษัทขึ้นราวกับเป็นถ้วยรางวัล พวกเราต้อนทุกคนขึ้นไปบนบันไดเพื่อถ่ายรูปหมู่—บางคนหรี่ตาเพราะแดด บางคนทำหน้าตลกๆ อยู่หลังแบนเนอร์ ดีกว่ารูปหมู่แบบจริงจังในโรงงานที่เราถ่ายกันปกติเยอะเลย!

2. เดินเล่นในสวนสาธารณะ: หยุดถ่ายรูปทุกๆ 5 นาที เล่นเกมบนสนามหญ้าสุดมันส์

● ภาพถ่ายหมู่สุดฮาเต็มไปหมดพวกเราเริ่มเดินไปตามทาง และทุกครั้งที่เจอจุดสวยๆ—อย่างเช่นทุ่งหญ้าที่มีวิวทะเลสาบ หรือแนวต้นไม้ที่ดูสวยงาม—ก็จะมีคนตะโกนว่า “หยุด! ถ่ายรูปหน่อย!” ครั้งหนึ่ง พวกเรายืนเรียงแถวกันบนทางเดิน และเหลาจางก็ยืนกรานที่จะยืนอยู่ท้ายแถวแล้วทำท่า “ต้อน” ทุกคนเหมือนแกะ อีกครั้งหนึ่ง พวกเรานั่งเป็นวงกลมบนสนามหญ้า และเสี่ยวหลี่ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป—ปรากฏว่าครึ่งทีมกำลังทำท่าหูกระต่ายอยู่ข้างหลังกัน รูปพวกนี้? ไม่ใช่แค่เอาไว้ติดผนังบริษัทหรอก—แต่เป็นรูปที่เราจะหัวเราะกันในระหว่างพักกลางวันเป็นเดือนๆ เลยล่ะ

เกมสนามหญ้า: เกมทายคำและความวุ่นวายแบบยกนิ้วโป้งพวกเราหาที่เงียบๆ บนสนามหญ้า นั่งลง แล้วก็มีคนเสนอให้เล่นเกมทายคำ พวกเราเลยเล่นแบบที่ต้องทำท่าทางประกอบคำโดยไม่พูด—เซียวจ้าวต้องทำท่าทางประกอบคำว่า “ขันน็อต” แล้วเขาก็โบกมือไปมาจนทุกคนหัวเราะกันลั่น แม้แต่คนเงียบๆ จากทีมควบคุมคุณภาพก็ยังร่วมสนุกด้วย—เหลาเฉินที่ปกติแทบไม่พูดอะไรเลย ทำท่าทางประกอบคำว่า “คัดแยกสกรู” แล้วทุกคนก็ทายถูกตั้งแต่แรกเลย พอจบแล้ว พวกเราก็ชูนิ้วโป้งถ่ายรูปด้วยกัน แล้วก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครทำไปงั้นๆ พวกเราสนุกกันจริงๆ

3. กิจกรรม: การแข่งรถโกคาร์ทที่ดุเดือด, การเล่นบิลเลียดที่ยิงพลาดบ่อย

รถโกคาร์ท: ทุกคนกลายเป็นนักแข่งสวนสาธารณะแห่งนี้มีสนามโกคาร์ทแบบออฟโรด และบอกเลยว่า ทีมของเราแสดงด้านการแข่งขันออกมาอย่างเต็มที่แข็งคุณลุงหลี่กระโดดขึ้นรถโกคาร์ทเป็นคนแรกแล้วตะโกนว่า “ดูสิว่าทำยังไง!” ก่อนจะเร่งความเร็วออกไป…แล้วก็ไปติดอยู่บนเนินดินซะงั้น พวกเราหัวเราะกันจนน้ำตาไหล เซียวหวางไปต่อ เขาขับเหมือนกำลังแข่งรถเลย—เบี่ยงไปมาตามโค้ง ตะโกนว่า “หลบไป!” (ส่วนใหญ่ก็พูดเล่นๆ) แม้แต่เจ้านายก็ยังร่วมสนุกด้วย เขาคอยชะลอความเร็วเพื่อให้สมาชิกทีมใหม่ๆ ตามทัน มันไม่เหมือนโรงงานเลยสักนิด—ไม่มีกำหนดส่งงาน มีแต่เสียงตะโกนและเสียงหัวเราะขณะที่เราขับรถไปมา

บิลเลียด: พลาดช็อตแต่ก็ยังเชียร์อยู่ดีสำหรับคนที่ไม่อยากแข่งรถ (รวมถึงฉันด้วย—รถโกคาร์ททำให้มือฉันเหงื่อออก) ก็มีโซนบิลเลียดให้เล่น เราผลัดกันเล่น และเอาจริงๆ—ส่วนใหญ่เล่นแย่มาก ฉันพลาดลูกอย่างแรงจนลูกคิวกลิ้งตกโต๊ะไปเลย เหลาเฉินพยายามตีลูกแต่สุดท้ายก็แค่แตะเบาๆ เหมือนกับว่ามันเป็นน็อตที่เปราะบาง แต่ไม่มีใครหัวเราะเยาะ—เราแค่เชียร์กันเมื่อมีคนตีลูกลงหลุมได้สำเร็จ แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ตาม ไม่มีการพูดถึงเรื่องการสั่งซื้อสินค้าจำนวนมาก ไม่มีเรื่องการตรวจสอบสเปคของน็อต—มีแต่การนั่งเล่น ดื่มน้ำอัดลม และหัวเราะเยาะการตีแย่ๆ ของกันและกัน

4. สิ้นสุดวัน: เหนื่อยแต่ยิ้มแย้ม และเริ่มพูดถึงทริปต่อไปแล้ว

พอถึงเวลาต้องกลับ ทุกคนก็เหนื่อยล้ากันหมด เท้าเจ็บจากการเดิน เสียงแหบเพราะหัวเราะ แต่ไม่มีใครบ่นเลย ระหว่างทางกลับ เราก็คุยกันไม่หยุด คุณหลี่ก็ยังคงโม้เรื่อง "ชนะ" การแข่งโกคาร์ท (ถึงแม้จะติดอยู่ก็ตาม) คุณหวังก็โชว์รูปตลกๆ ในมือถือให้ทุกคนดู และเจ้านายก็บอกว่า "เราควรทำแบบนี้อีกเร็วๆ นี้"

การเดินทางครั้งนั้นไม่ใช่แค่การพักผ่อนจากโรงงาน มันเหมือนกับว่า—อ้อ ใช่แล้ว คนเหล่านี้ไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมงานที่ฉันเดินผ่านระหว่างทางไปที่เครื่องจักร พวกเขาคือคนที่ช่วยฉันซ่อมเครื่องอัดน็อตที่ติดขัด และคนที่แบ่งปันอาหารกลางวันให้ฉันเมื่อฉันลืมเอามา ที่ Yuhuang Fastener การผลิตสกรูและน็อตที่ดีนั้นสำคัญ—แต่ในวันที่ดีแบบนี้ล่ะ? มันคือเหตุผลที่เราทุกคนมาทำงานอย่างขยันขันแข็ง เราเริ่มรบเร้าเจ้านายแล้วว่าเราจะไปที่ไหนต่อ!